diepraam.nl

• De naam Diepraam
• Haus Dieprahm vandaag
• De naam Diepraam in Kamp-Lintfort vandaag

Haus Dieprahm vandaag

Het waterslot met de naam Haus Dieprahm staat op de plaats waar de naam Diepraam zijn oorsprong heeft: Kamp-Lintfort, nu een slaperig stadje aan de westrand van het Ruhrgebied in de Duitse deelstaat Rijnland-Westfalen.

Het kasteel is ten zuiden van het centrum te vinden en eenvoudig te bereiken via de snelweg A42, die in de richting van Kamp-Lintfort meteen overgaat in de B528 en al gauw eindigt op de zuidelijke uitvalsweg naar Neukirchen-Vluyn. Op deze Friedrich-Heinrich-Allee slaat de pelgrim naar rechts af. Hij passeert de weg naar het Technologiepark Dieprahm en ziet dat de derde zijstraat naar links zowaar de Dieprahmsweg heet. Na een slinger in de weg doemt aan de linkerzijde het gietijzeren hek op waarachter de oprijlaan naar Haus Dieprahm verscholen ligt.

Van vervallen staat naar appartementencomplex

Ooit was Haus Dieprahm een zogenaamd Wasserschloss. Het werd ook zo genoemd. Een Wasserschloss is een met gracht omgeven kasteel of burcht. In Duitsland noemt men een Wasserschloss ook wel Wasserburg. Eeuwenlang was ook de familiezetel Dieprahm omringd door water.

De ‘waterburcht’ Dieprahm werd volgens oorkonden uit die tijd in 1369 gevestigd door het geslacht Dieprahm, dat stamt uit de Frankische tijd. Nadat de achtergebleven Duitse Diepramen het uiteindelijk moesten opgeven, volgde er een roerige geschiedenis voor het kasteel. Na allerlei omzwervingen belandde de eigendomsakte in handen van een lokale staal- en steenkolenbaron. Hoe kan het ook anders in een regio die barst van de hoogovens.

In de jaren tachtig, toen het kasteel nog steeds in bezit was van deze Friedrich Heinrich, van de Rheinische Stahlwerke, huisde er een cultureel opbouwcentrum in. De muren waren bekleed met mos en de tuin was overwoekerd door onkruid. Het weelderige groen maakte in de aanloop naar de renovatie volledig plaats, waardoor het slot in de jaren negentig een mistroostige aanblik kende.

Schitterende aanblik

Het contrast met vandaag kan niet groter zijn. Het begon met het verscheiden van de staalbaron en de ondergang van steenkolenwinning. In 1995 kocht de familie Wustlich het voormalige riddergoed en alle bijgebouwen, alsook het omringende grondstuk. De overige gronden gingen naar de gemeente, die er een kantorenpark op liet verrijzen. In de jaren daarna liet de familie het Haus grondig restaureren. Veel ervan is daardoor in zijn oorspronkelijke staat teruggebracht. Door de geheel in wit met rood dak uitgevoerde restauratie heeft het huis nu een schitterende aanblik, met de twee torens en de eveneens totaal vernieuwde bijgebouwen.

De renovatie toverde het Haus om in een luxueus appartementencomplex. De stallen aan weerszijden van de oprijlaan werden afgebroken en maakten plaats voor nog meer appartementen. Ook de waterpartij om het slot werd in ere hersteld. De fontein voor het huis is een moderne toevoeging, net als de lantaarnpalen in retrostijl. Ze geven het complex een chique uitstraling, maar zijn wel schoolvoorbeelden van Duitse kitsch.

De nieuwe eigenaren overwogen aanvankelijk de eeuwenoude oorspronkelijke naam Dieprahm te laten vallen voor een eigentijdsere naam. Toch stapten zij van dat idee af. Hoewel ze inderdaad de naam wijzigden, handhaafden ze het sinds 1369 bestaande Dieprahm. Sinds enkele jaren heet het Haus Dieprahm dus Wasserschloss Dieprahm. Daarmee herstelden de Wustlichs ook de naam in de oorspronkelijke staat.

De foto's rechts tonen het huis zoals het er in februari 2011 bij stond.

Brand veroorzaakt grote schade

Zo mooi stond het er na zondagavond 21 mei 2012 niet meer bij. Tijdens een hevig onweer, waarbij de bliksem insloeg, vatte de Noordtoren (beter bekend als Napoleonsturm) vlam. Onder dit met rode bakstenen dakpannen afgedekte dak bevindt zich een houten steunbalkconstructie met dikke strovullingen. Die vormden voedsel voor een brand die zich snel uitbreidde.

De brand veroorzaakte een schadepost van miljoenen euro’s, gelukkig gedekt door de verzekering. De brandweerkorpsen van Kamp-Lintfort en het nabije Moers hadden vier uur nodig alvorens zij de brand meester waren.

(md)